Vertrek 29 juni 2014

Afgelopen weekend was de laatste wedstrijd voor het WK, het NK. Het was een spannende dag, de punten lagen dit keer erg dicht bij elkaar maar aan het eind van de middag mochten Ilja, Linda en Ilse zich Nederlands Kampioen noemen, super gedaan!!! In totaal leverde het Adonis dit weekend zes kampioenen, drie zilveren medailles en een bronzen plak op.
Afgelopen week de laatste trainingen en nog een bezoekje van de Leeuwarder Courant in de zaal. Thuis alle spullen bij elkaar zoeken, laatste dingen kopen zoals sporttape en wel huidkleurig sporttape, nou ik dacht het niet, geen rolletje meer te vinden, niet in Drachten en niet in Ahoy. Gelukkig was daar “Hester’s”, onze eerdere trouwe koerier voor de pakjeslijm Riny (moeder van…) wordt deze keer vervangen door een jongere versie Inge (dochter van…) dus zaterdag had Ilja gelukkig 4 rolletjes huidkleurige tape, dankjewel! Laatste dagen alles klaarleggen en inpakken, Ilja had als eerste haar koffer dicht de rest maakt er zoals gewoonlijk last minute werk van.

En vandaag was het dan zover!!!
Eindelijk ons vertrek naar Parijs, maar natuurlijk niet rechtstreeks, nee hoor we maken een flink aantal tussenstops. Ilja en Willy gaan dit jaar namelijk niet samen op reis, ook Bob, Annick, Beppe Martsje en Susana gaan mee. Strak schema voor ons dus vanochtend, vijf uur de wekker, kwart over zes spullen in de auto en dan vertrekt onze focus vanaf de Rietpol, korte stop bij de Gauke Boelensstraat voor de volgende twee passagiers, letterlijk een wagen volgeladen, het is proppen geblazen 6 personen inclusief bagage in 1 auto. Vervolgens op weg naar de Bouriciuslaan aldaar Ilja overgedragen aan de goede rijkunst van de familie Blaam om zo door te rijden naar Den Bosch.
Echt keurig op tijd, zelfs bijna een half uur te vroeg komen we aan bij de FlikFlak hal, de deur staat al voor ons open en de koffie is klaar. En ja hoor lang verwacht en zelfs nog gekomen, de nieuwe trainingspakken, de meningen zijn geloof ik verdeeld maar ik vind ze mooi! Wanneer iedereen compleet en omgekleed is nog even lachen naar de fotografen en dan stappen alle sporters in de delegatie bus en kunnen wij ze uitzwaaien. Op het laatste nippertje komt Sytske nog aangesneld,nog snel even de bus in om Ilja dag te zeggen en daar gaan ze!

De overgebleven ouders houden nog een korte plas en/of koffiepauze en dan vertrekken ook vijf Friese families richting de Franse grens. In België moete we tanken, geen probleem zou je zeggen, niets is echter minder waar. Pomp nr. 1: doet niks. Auto naar pomp nr. 2 gereden: zelfde verhaal. Beppe vraagt maar even aan een mede-tanker hoe het werkt in het Engels en hoe kan het ook anders, ze krijgt antwoord in het Frans. Uiteindelijk naar pomp nr 3 gereden om er achter te komen dat je gewoon van te voren moet pinnen. Inmiddels zijn Gaatze en Wilma ook hier gearriveerd, na onze instructies en wat gemopper op het pinapparaat hebben ook zij de tank weer vol. De reis wordt weer vervolgd na de grensovergang van Frankrijk, een korte koffie-thee-chocolademelk-cola pauze en “un accident” met vele ambulances en natuurlijk een file rijden we over de Periferique en zien we zelfs in de verte de Eiffeltoren. Met nog een kwartier te gaan hoor ik mijn mobiel, “London calling” HUH ??? Een Engels sprekende mevrouw (uit Londen vermoed ik) verteld me dat ons hotel helaas overboekt is en dat we daar dus niet terecht kunnen. Ze hebben ergens anders een vervangende verblijfplaats voor ons. Na enig heen en weer gepraat en welles/nietes/yes/no hang ik op met de woorden dat we eerst naar het door ons besproken appartement gaan en daar opnieuw contact hebben. Zij weet me nog net te vertellen dat het hotel toch gaat zeggen dat ze vol zitten, dat zullen we nog wel eens zien!

Even later rijden de families Haakma, Blaam en Goedemoed de parkeergarage onder ons appartementencomplex binnen en beklimmen de trap naar de receptie.
Aldaar een aardige ietwat gebrekkig Engels sprekende meneer, wij houden ons van de domme, we hebben ten slotte gereserveerd. Na het noemen van onze naam betalen we en krijgen we onze kamersleutel, zo die is binnen !!! Ook bij de anderen gaat het voorspoedig. Na nog wat verwarring over de gereserveerde parkeerplaats, 8,50 per week, o nee, 8,50 per dag, o toch niet, 5,- per dag……
betalen we allemaal 1 tot 2 dagen minder parkeergeld dan bedoeld en krijgen we prompt allemaal dezelfde code om in en uit te rijden, als we dat hadden geweten …..
Wanneer we vijf minuten met de kamersleutel hebben staan prutsen staan we met zijn vijven binnen in onze 5-persoons uh, 4-persoons uh, 2-persoons kamer…..
Opnieuw naar de receptiemeneer, opnieuw erg vriendelijk laat hij ons met zijn hotelloper meerdere kamers zien, en uiteindelijk kiezen we er eentje uit. (hoezo overboekt?) Door een eerder misverstand hadden we helaas maar een kamer voor 4 personen, voor de zekerheid dus slaapzak en matrasje meegenomen maar erg ruim is het niet. Toch maar even vragen bij de receptiemeneer of we die eerdere tweepersoons kamer er niet bij kunnen boeken, ach wat jammer nou, net weg. Maar morgen is hij weer vrij, wat kost dat dan? Tsja dat weet de receptiemeneer niet precies, de prijzen blijken behoorlijk te fluctueren, van 250,- tot bijna 500,- euro, morgen is de prijs van die dag bekend….. we wachten af…..

Gelukkig na een zoektocht op de TV een Franse zender gevonden die voetbal uitzend, dus met z’n tienen zitten we klaar voor hotelkamervoetbal. De oranje vlag hangt al aan de deur van kamer Blaam, en de gezamenlijke worstjes, kaasjes, bier, wijn en ander lekkers op tafel en juichen maar, Nederland-Mexico 2-1!
Daarna nog even eten bij een steakrestaurant, even kort app. contact met sommige kinderen en iedereen op naar zijn bedje voor een goede nacht. Want morgen is het weer vroeg dag, de drie heren Bob, Otto en Jan worden namelijk vriendelijk verzocht om lekkere broodjes te halen, om kwart over acht! Ik weet niet wie deze tijd bedacht heeft…..

Vandaag nog weinig sportief nieuws, morgen starten de sporters met hun eerste trainingsdag, de jeugd al heel vroeg in de ochtend en de junioren later op de avond. Zoals het nu lijkt is er geen ouder-kind contactmoment, ze gaan lekker met zijn allen proberen iets van Parijs te zien. En dat lijkt ons ook een goed plan voor morgen. Welterusten.

Wordt vervolgd…..