Maandag 28 oktober - de terugreis
Blijf op de hoogte en volg Ilja
29 Oktober 2013 | Nederland, Drachten
03.25 uur gaan onze telefoonwekkers en vijf minuten later de wekservice van het hotel die we voor de zekerheid hadden aangevraagd.
Binnen een haf uur staan we beneden, de taxi rijdt voor en brengt ons in tien minuten naar het vliegveld, terminal 1. Alleen jammer dat we bij terminal 2 moeten zijn, dus wachten op de shuttle bus. Bij juiste plek aangekomen ziet het al aardig oranje bij de incheck balie. Dat mocht ook wel want toen bij ons de wekker ging zaten de sporters al in de bus.
OP dit vroege uur is er natuurlijk nog geen tax free winkeltje open en ook bij de restaurantjes zijn alle luiken nog dicht. We kunnen de wachttijd mooi gebruiken om de terugreis van Schiphol naar Drachten te regelen. Zeven personen in 1 auto gaat niet lukken en met de inmiddels code rood is het sowieso niet verstandig om de weg op te gaan. We hadden inmiddels ontdekt dat een groepsretour van de NS ons 9,- euro per persoon gaat kosten, dat kon slechter. Via Jorrit zijn megamobiel en bankpas zijn de tickets snel geboekt, nu alleen nog zorgen dat Easyjet ons veilig thuis brengt. Wanneer de rolluiken omhoog gaan zorgt iedereen dat hij een ontbijt binnen krijgt en al snel mogen we instappen.
Alles gaat mooi volgens schema, sneller zelfs want al na zo'n twee uren zet de daling in. Nog maar een half uurtje, maar wat voor half uurtje! We zullen weten dat het weeralarm niet voor niets is afgekondigd, het vliegtuig schudt heen en weer en zakt zo nu een dan plotseling een paar meter, een kwestie van "van voor, naar achter, van links, naar rechts" Niet mijn meest favoriete vlucht moet ik zeggen, zelfs de stoere Karate kampioenen die naast ons zitten worden bleek. Wanneer de piloot ons veilig op de grond zet hoor ik voor het eerst in jaren weer dat er geklapt wordt door de passagiers, en niet even kort maar een echt welgemeend en welverdiend applaus. Uit het vliegtuig op de trap voelen we de wind pas echt, snel naar binnen waar, je gelooft het niet, mijn paspoort voor het eerst gecontroleerd wordt. Bijna een half uur eerder dan gepland neemt de delegatie afscheid van elkaar in de aankomsthal. Allemaal tot gauw, tot de eerstvolgende training of wedstrijd en dan gaat ieder zijn eigen weg.
Wij vertrekken met zijn zeveren richting de treinen. Perron 1/2, o nee deze trein rijdt niet... goed dan naar perron 3/4, hmmm deze tiien rijdt ook niet... terug naar Perron 1/2, ja daar heb je de trein, de deuren en gaan open en instappen maar, helaas is daar de conductrice, deze deze trein gaat niet verder... Uiteindelijk blijkt dat er helemaal geen trienen meer rijden door de stormschade. Van thuis krijgen we ook alleen maar negatieve berichten, niet naar buiten gaan, niet met de auto op pad, hele bomen op de wegen en op auto's , van alles vliegt er door de lucht. Wij merken er hier niks van, zitten droog en veilig op Schiphol. Maar wat nu? Overleggen met teveel personen gaat nooit heel snel dus na wat doelloos van hot naar her lopen en diverse telefoontjes plegen besluiten we eerst maar eens te gaan lunchen want ja zo laat is het inmiddels al weer. Ik besluit een noodoproep of facebook te plaatsen, wie haalt 7 gestrande reizigers van Schiphol, de eerste reactie is van Serge: "tel daar nog maar 4 personen bij op" En al gauw zitten we met zijn elven aan de pannenkoeken, uitsmijters en broodjes, gezellig! Na verder beraad besluit het gezelschap uit Den Bos een taxi naar Utrecht te nemen en van daaruit verder te gaan, wij proberen nog een groepstaxi maar inmiddels zijn die ook al van de weg gehaald, misschien maar beter ook want bijna 300,- euro is toch een behoorlijk bedrag.........
We leggen ons maar bij de situatie neer en installeren ons op een aantal stoeltjes met e-reader, i-pad of een kussentje. Inmiddels heeft het thuisfront ook overleg gehad, vanaf 14.30 lijkt het weer vertrouwd te zijn om de weg op te gaan, Ed en Bob besluiten dan onze kant op te komen. Jorrit en Kim hebben er nog weinig vertrouwen in, de vorige keer was de reiscombi Jorrit-Kim-Willy namelijk ook niet zo'n succes, zou het daaraan liggen? (In januari dit jaar vanuit De Panne zaten we met ongeveer hetzelfde gezelschap in een soort sneeuwstorm met defecte ruitenwissers) Maar ook dat is goed gekomen net als nu, rond 16.30 uur komen zowel Bob als Ed aan op Schiphol en kunnen we eindelijk naar huis. Opnieuw een afscheid, tot over een paar dagen bij de volgende training. Na een autoritje met de nodige files stappen we 19.45 uur door de voordeur, home sweet home.
Een totale reis van 16 uren lang, Ilja is vanaf zondag ochtend bijna 40 uur achter elkaar wakker geweest, snel eten en naar bed! Morgen niet naar school, dinsdag en woensdag nog acro-rust en dan er weer tegenaan in een nieuw team met Linda en Ilse.
Jorrit, Kim, Jaqueline en Joan hartstikke bedankt voor de goede zorgen en de leuke tijd die sporters gehad hebben, iedereen is weer een ervaring rijker. En ook wij als ouders hebben een geweldige tijd gehad. Wat ons betreft tot juli 2014 WK in Parijs.....?
Wordt vervolgd.....hopelijk.....
Binnen een haf uur staan we beneden, de taxi rijdt voor en brengt ons in tien minuten naar het vliegveld, terminal 1. Alleen jammer dat we bij terminal 2 moeten zijn, dus wachten op de shuttle bus. Bij juiste plek aangekomen ziet het al aardig oranje bij de incheck balie. Dat mocht ook wel want toen bij ons de wekker ging zaten de sporters al in de bus.
OP dit vroege uur is er natuurlijk nog geen tax free winkeltje open en ook bij de restaurantjes zijn alle luiken nog dicht. We kunnen de wachttijd mooi gebruiken om de terugreis van Schiphol naar Drachten te regelen. Zeven personen in 1 auto gaat niet lukken en met de inmiddels code rood is het sowieso niet verstandig om de weg op te gaan. We hadden inmiddels ontdekt dat een groepsretour van de NS ons 9,- euro per persoon gaat kosten, dat kon slechter. Via Jorrit zijn megamobiel en bankpas zijn de tickets snel geboekt, nu alleen nog zorgen dat Easyjet ons veilig thuis brengt. Wanneer de rolluiken omhoog gaan zorgt iedereen dat hij een ontbijt binnen krijgt en al snel mogen we instappen.
Alles gaat mooi volgens schema, sneller zelfs want al na zo'n twee uren zet de daling in. Nog maar een half uurtje, maar wat voor half uurtje! We zullen weten dat het weeralarm niet voor niets is afgekondigd, het vliegtuig schudt heen en weer en zakt zo nu een dan plotseling een paar meter, een kwestie van "van voor, naar achter, van links, naar rechts" Niet mijn meest favoriete vlucht moet ik zeggen, zelfs de stoere Karate kampioenen die naast ons zitten worden bleek. Wanneer de piloot ons veilig op de grond zet hoor ik voor het eerst in jaren weer dat er geklapt wordt door de passagiers, en niet even kort maar een echt welgemeend en welverdiend applaus. Uit het vliegtuig op de trap voelen we de wind pas echt, snel naar binnen waar, je gelooft het niet, mijn paspoort voor het eerst gecontroleerd wordt. Bijna een half uur eerder dan gepland neemt de delegatie afscheid van elkaar in de aankomsthal. Allemaal tot gauw, tot de eerstvolgende training of wedstrijd en dan gaat ieder zijn eigen weg.
Wij vertrekken met zijn zeveren richting de treinen. Perron 1/2, o nee deze trein rijdt niet... goed dan naar perron 3/4, hmmm deze tiien rijdt ook niet... terug naar Perron 1/2, ja daar heb je de trein, de deuren en gaan open en instappen maar, helaas is daar de conductrice, deze deze trein gaat niet verder... Uiteindelijk blijkt dat er helemaal geen trienen meer rijden door de stormschade. Van thuis krijgen we ook alleen maar negatieve berichten, niet naar buiten gaan, niet met de auto op pad, hele bomen op de wegen en op auto's , van alles vliegt er door de lucht. Wij merken er hier niks van, zitten droog en veilig op Schiphol. Maar wat nu? Overleggen met teveel personen gaat nooit heel snel dus na wat doelloos van hot naar her lopen en diverse telefoontjes plegen besluiten we eerst maar eens te gaan lunchen want ja zo laat is het inmiddels al weer. Ik besluit een noodoproep of facebook te plaatsen, wie haalt 7 gestrande reizigers van Schiphol, de eerste reactie is van Serge: "tel daar nog maar 4 personen bij op" En al gauw zitten we met zijn elven aan de pannenkoeken, uitsmijters en broodjes, gezellig! Na verder beraad besluit het gezelschap uit Den Bos een taxi naar Utrecht te nemen en van daaruit verder te gaan, wij proberen nog een groepstaxi maar inmiddels zijn die ook al van de weg gehaald, misschien maar beter ook want bijna 300,- euro is toch een behoorlijk bedrag.........
We leggen ons maar bij de situatie neer en installeren ons op een aantal stoeltjes met e-reader, i-pad of een kussentje. Inmiddels heeft het thuisfront ook overleg gehad, vanaf 14.30 lijkt het weer vertrouwd te zijn om de weg op te gaan, Ed en Bob besluiten dan onze kant op te komen. Jorrit en Kim hebben er nog weinig vertrouwen in, de vorige keer was de reiscombi Jorrit-Kim-Willy namelijk ook niet zo'n succes, zou het daaraan liggen? (In januari dit jaar vanuit De Panne zaten we met ongeveer hetzelfde gezelschap in een soort sneeuwstorm met defecte ruitenwissers) Maar ook dat is goed gekomen net als nu, rond 16.30 uur komen zowel Bob als Ed aan op Schiphol en kunnen we eindelijk naar huis. Opnieuw een afscheid, tot over een paar dagen bij de volgende training. Na een autoritje met de nodige files stappen we 19.45 uur door de voordeur, home sweet home.
Een totale reis van 16 uren lang, Ilja is vanaf zondag ochtend bijna 40 uur achter elkaar wakker geweest, snel eten en naar bed! Morgen niet naar school, dinsdag en woensdag nog acro-rust en dan er weer tegenaan in een nieuw team met Linda en Ilse.
Jorrit, Kim, Jaqueline en Joan hartstikke bedankt voor de goede zorgen en de leuke tijd die sporters gehad hebben, iedereen is weer een ervaring rijker. En ook wij als ouders hebben een geweldige tijd gehad. Wat ons betreft tot juli 2014 WK in Parijs.....?
Wordt vervolgd.....hopelijk.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
