Woensdag 23 oktober - wedstrijddag 1 tempo

Deze ochtend gestart met en heerlijk ontbijtje in ons hotel. Werkelijk van alles te krijgen, eten drinken, warm koud, zoet hartig, goede start van vandaag. Met Ineke en Verine afgesproken elkaar ergens bij een metro station te treffen, nog geen idee hoe, hoe laat, hoe ver dat is. Maar iedereen vertrekt op tijd. Zij zelfs al om acht uur want ze logeren bij een Portugese collega van Ineke even buiten Lissabon waar geen metro rijdt dus eerst met de trein. Na het bericht dat ze onderweg zijn zullen wij ook richting metrostation Roma. Al in de lobby van het hotel wijzigen onze plannen, daar staan 6 jonge meiden waarvan de sport acro afstraalt. Wanneer zij Sita en mij zien in onze oranje met Nederlandse vlag shirtjes zien is een half woord genoeg en binnen een paar minuten zitten we samen in twee taxi's richting Odivelas. Tenminste dat hopen we..... beide taxichauffeurs hebben blijkbaar nog nooit gehoord van "Multiusos de Odivelas" wat toch echt een groot sportcomplex is. De meter loopt al en dan moeten ze eerst nog samen overleggen en besluiten vervolgens toch maar gewoon te vertrekken. Onderweg nog maar weer eens gestopt om de weg te vragen, je zou toch zeggen dat dit hun beroep is en dat meneer N.A. Vigatie niet werkeloos hoeft toe te kijken? Uiteindelijk komen we toch ter plaatse na volgens ons een omweg en een iets te hoge meterstand, maar oké delen door 4 en het valt alweer mee. Mooi op tijd krijgen wij bij de ingang onze gouden polsbandjes zodat we de hele dag vrij toegang hebben. Mijn eerste opdracht is een goed plekje te vinden voor de Nederlandse vlag, de beste plek is al bezet door de Tsjechen maar in dit geval voldoet de tweede rang ook prima. Met een flinke knoop in de eigenhandig kunstig bevestigde veter hangt Nederland prachtig in beeld. Wij gaan er links achter zitten, onze nieuwe Belgische vriendinnen rechts. Meteen maar even gevraagd of zij straks ons team willen filmen, per ommegaande komt de wedervraag van een Belgische moeder of ik alsjeblieft haar dochter wil filmen om te voorkomen dat in haar handen het beeld zo gaat trillen, laat dat nou ook net mijn reden zijn. Maar bij het filmen van andermans kind reken ik erop dat ik wel vast ter hand ben. Inmiddels zijn Ineke en Verine ook gearriveerd en even later komt delegatieleider Joan van Duren even bij ons zitten. Aan de overkant zien we Serge en Lieke aan komen lopen en samen met nog een aantal Nederlandse supporters is iedereen er klaar voor.

En dan is het zover, de wedstrijd begint!
En hoe! Rusland start als eerste en legt de lat enorm hoog, een geweldige oefening, dat blijkt ook uit hun punten: 28.400. Nog heel wat spektakel komt voorbij en dan wordt er omgeroepen: Ilja Goitemoit, Danique de Bjees en Lienda Jansma (die laatste is zelfs redelijk te verstaan) Met klamme handjes de fotocamera en ipad ter hand en met een schuin oog kijken of de Belgen wel paraat staan. De meiden laten een mooie strakke oefening zien, zij blij, wij blij, trainers blij. Jammer dat de punten dan toch altijd wat tegenvallen, 25.950, maar echt super gedaan, deze moeders zijn trots! Aan het eind van deze "session 1" staan ze op een achtste plek. Als eerste de 7 topscores van landen als Rusland, Engeland en Belarus, na een klein gaatje volgt de Nederlandse score en dan een groot gat en je ziet Ierland en Tsjechie (die vlag is na de pauze trouwens weg....)
Vol goede moed op naar morgen.

Tijdens de bij vlagen werkende wifi blijft mijn mobieltje maar rammelen, allemaal belangstellende vrienden, familie, acroers, wat is het toch leuk dat iedereen zo meeleeft. Ook Jorrit in Nederland heeft ze thuis groot in beeld en komt meteen na de oefening met een appje "goed gedaan dames, artistiek super, elementen netjes".

Bij "session 2" komt er weer een Nederlander in actie, Kim Bokma. Al jarenlang jurylid maar vandaag haar primeur op een groot internationaal toernooi, en dan nog wel op het EK! Gelukkig voelt ze zich al weer een stuk beter. Best wel spannend gaf ze gisteren toe maar daar zien wij niks van, zelfverzekerd en streng kijkend zoals alleen juryleden dat kunnen zit ze achter haar desk. (dat wilde Martijn toch graag weten Kim?) De kinderen mogen even gezellig bij ons komen zitten, peuteren wat drinken en een koekje bij ons los en Linda en Ilja scoren een EK topje, dames die 15,- euro hebben jullie van ons GELEEND hoor!

Dan is het middagpauze, Ineke en Verine besluiten om Lissabon te gaan bekijken, Sita en ik lopen per ongeluk feilloos rechtstreeks naar een Mc Donalds, van wie zouden die kinderen dat toch hebben...? Na een gezonde maaltijd weer terug naar het sportcomplex, net voor een regenbuitje binnen. Regenbuitje? Zeg maar liever hoosbui, de straten staan hier blank en de regen klettert op het dak van de sporthal. Maar dat deert hier binnen niemand, wij zitten klaar voor Serge en Lieke. Ook zij staan in een enorm zware categorie en draaien helaas niet foutloos. Dat resulteert voor hun in een teleurstellende score van 21.170 en dat tegenover opnieuw toppers uit Rusland met 30.065! De moeilijkheidsgraad van sommige teams loopt werkelijk van de schaal, zelfs met val zouden ze nog een medaille kunnen halen. Kom op Serge en Lieke, morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Rond half zeven is het wedstrijd programma afgelopen en volgt de officiële openingsceremonie. Ilja fluisterde me 's middags al snel even in dat ze net als vorig jaar weer met de vlag mocht lopen. Weer dat kleine blonde meisje met de Nederlandse vlag opgesteld tussen al die andere landen, toch wel speciaal.
Nadat door allerlei belangrijke mensen de eed was voorgelezen volgde
een spetterende show. Hoezo spetterend, tsja de regen buiten zeker. Vier trommelende verklede heren die heel lollig deden of ze konden acroen werden vanaf het podium gadegeslagen door drie slaperige gele dieren, een soort marsipulamies. Voeg daaraan toe een lichtblauwe danseres begeleid door een accordeon spelende mevrouw en als klap op de vuurpijl een mega Jan Klaassen en Katrijn en het schouwspel is compleet. Wel een beetje sneu dat tijdens de voorstelling de zaal leeg stroomde en aan het eind bij het nog overgebleven publiek niet duidelijk was dat dat het eind was en er dus niet of nauwelijks applaus kwam.
In 3 woorden dus: nooit meer doen!

Deze acro dag is bijna klaar, nog even de altijd enthousiaste moeder van Corinne van Hombeek gedag zeggen en op naar de taxi met onze hotelbelgen. Met zijn 15en staan we in een 5persoons bushokje te schuilen voor de regen tot onze taxi voor komt rijden. De eerste taxi wordt in beslag genomen door een aantal Russische juryleden, we laten ze galant voor met duidelijk zicht op onze Nederland outfit ; ) De volgende is voor ons, oftewel voor de helft van ons. Wij wachten samen met een onder- en boven partner op taxi nummer 36. Ook hij weet niet precies waar onze route langsloopt, pas zo'n 500 meter voor ons hotel zet hij zijn Tom aan en komt tot de conclusie dat hij hier nog een stuk om moet rijden en vervolgens nog voor minstens 5 stoplichten moet staan wachten, de meter zegt: 9,85 11,95 12.35 dat is dan 13,75 euro.

Nog snel even naar de supermarkt en dan uit eten, helaas dat gaat beide niet door, zelfs het woord hoosbui is een understatement. Dus geen supermarkt maar wel heerlijk in het hotel gegeten. Nog "even" verslag(je) typen en dan slapen.

Donderdag Nederlandse tijd
Ilja Linda Danique balans 11.59 uur
Serge Lieke tempo 17.16 uur

Wordt vervolgd.....